శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 250 / YOGA-VASISHTA - 250

🌹. శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము -  250 🌹

✍️. రచన : సద్గురు పేర్నేటి గంగాధరరావు

📚.  ప్రసాద్ భరద్వాజ

🌴 4. నిర్వాణ ప్రకరణము (ఉత్తరార్థము) - 47 🌴

🌻.  129. క్రిమి కీటకముల అనుభవము 🌻

క్రిమి,కీటక, తిర్యక్‌,స్ధావర, జన్మలందు ప్రపంచమున ఎట్టి అనుభవముండును. 

ఓ రామాచంద్రా| సమస్త స్ధావర జంగమ ప్రాణులును, వానివానికి యోగ్యములగు భోగములయొక్క సుఖ సంపత్తినందు స్థితిగల్గియుందురు. అల్పప్రాణులకు, మనకు భోగేచ్ఛ కలదు కాని, మనకు అట్టి భోగములందు అల్ప విశ్వాసములు కొద్ది విఘ్నమును మాత్రమే గలవు. 

ఓ రామచంద్రా| బ్రహ్మాండ శరీరుడగు విరాట్‌, స్వభోగముకొరకై ఎట్లు ప్రయత్నించుచున్నాడో, అట్లే సూక్ష్మములైనట్టి క్రిమి కీటకాదులును తమ శరీరములందు ప్రయత్నించుచున్నవి. 

పక్షులు, చీమలు,సూక్ష్మజీవులు, క్రిములు మున్నగువన్నియు, స్వభోగముకొరకై ప్రయత్నించుచున్నవి. వృక్షములు కొంత జాగరూకములై, శిలలు ఘోరనిద్ర యందు, క్రిములు కొంత జాగరూపులై, నిద్రాశీలురైయుందురు. సుఖదుఃఖములతో కూడియుండును. 

సుకుమారులైన మనుష్యులవలె, సుఖనిద్రయందు, శీతోష్ణస్థితులందు ఇట్టి దుఃఖము వేదన కల్గును. రాగద్వేష, భయ,ఆహార, మైధున జనితములగు సుఖదుఃఖములందును, జనన మరణాది భేదమందును, ఇంద్రునకు కీటకమునకు ఎట్టి భేదములేదు. 

ఆత్మ తత్వజ్ఞానము కలుగనంతవరకు ఈ జగత్తు ఉండును. పరమార్ధమున ఈ జగత్తు పూర్వమెట్లుండునో ఇపుడును అట్లే సమముగనుండెను. ఏకరూపముగనున్నది. 

స్వప్నమున అజ్ఞాన భ్రమ కల్గగా జ్ఞానము కల్గిన పిమ్మట అది ఎచ్చటను లభించుటలేదు. 

భూత భవిష్యత్‌ వర్తమానములు, జ్ఞానాజ్ఞానములును యధార్ధముగ లేనివైయున్నవి. తరంగములచేత తరంగము నశింపబడినను జలమునకు హాని లేనట్లు, దేహముచే దేహము నశింపబడినను అదిష్ఠానమగు ఆత్మకు ఏ హానియు లేదు. 

ఓ రామచంద్రా| మనోరాజ్యమున చిదాకాశ మాత్రసారమగు ఆత్మయే శాఖ, పత్ర,పుష్ప,ఫల రూపమైన సంకల్ప వృక్షమెట్లు స్పురించుచున్నదో అట్లే తత్వజ్ఞాని దృష్టిచే బాహ్యాంతరమునందు, చిదాకాశమొక్కటియే నీవు నేనను సర్వ జగద్రూపమై స్ఫురించుచున్నది. 

ఎంతవరకు జీవితముండునో అంత వరకు సుఖముగా జీవించవలయును. మృత్యువు ప్రత్యక్షమైనది. భస్మీభూతమై శమించునట్టి దేహమునకు మరల రాక ఎచట? ఆకాశమువలె చిదాకాశము సర్వ వ్యాపకమైయున్నది. శాంతమైయున్నది. 

సృష్టికి పూర్వము మహాప్రళయమున బ్రహ్మముకంటే వేరైన వస్తువు లేదు. ఇక సమస్త దేహేంద్రియాదులయొక్క, ప్రవర్తకమగు, ప్రత్యగాత్మ చైతన్యముగాని, మనస్సుగాని సర్వ శాస్త్రానుసారము కేవలముమొక బ్రహ్మమే. 

కావున ఓ రామా| ఆనందస్వరూపమగు ఆత్మకు విరుద్ధముగ నెవడు అంతఃకరణ వృత్తిచే''నేను దుఃఖి''నని దృఢముగ నిశ్చయించుచున్నాడో, అతడట్టి భావంతో తన్మయుడై అవశ్యము దుఃఖమునే అనుభవించుచున్నాడు. ఆకాశమున ధూళి అంటనట్లు, ఏకమైనట్టి చైతన్యము మాత్రమే గలదను నిశ్చయముగలవారికి సుఖదుఃఖములుండవు. 

ఆత్మజ్ఞానముచే ఈ అవిద్య నశించునదై, మరల ఎన్నడును ఉదయించదు. ఒకవేళ క్షణకాలమున మరల ఆవిర్భవించిన అపుడు జీవుని దుఃఖమిక ఎపుడు దేనిచే నశించును. 

ఎరుగబడిన ఆత్మ సంసారబంధమును ఛేదించివేయును. మనుజుడు నిద్రయందు జడత్వము పొందునట్లు, స్వప్రకాశమైన ఆత్మ జ్ఞానము వలన ఈ ప్రపంచమును పొందుచున్నవి. 

సంవిత్తు(ఆత్మ) లేదను చిశ్చయము గలవాడు, శిలవలె చిరకాలము విశేష జ్ఞానరహితుడై, జడప్రాయుడైయుండును. చిద్రూపుడగు ఏ జీవునిచే నేది ఎవ్విధముగ ఎఱుంగబడుచున్నదో, అది అవ్విధముగనే నాతనిచే పొందబడుట జరుగును.

 చిదాకాశమందును, సంసారముయొక్క వివిధ వైచిత్య్రము సంభవించుచున్నది. బ్రహ్మమును పొందిన మహాత్ములు, నిర్మలమైన చైతన్యరూపముతో వర్తించుచు తత్‌భిన్నమైన దృశ్య రూపముతో వర్తింపకుందురు.

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

🌹 YOGA-VASISHTA - 250 🌹

✍️ Narayan Swami Aiyer

📚 🌻 Prasad Bharadwaj

🌴 NIRVANA PRAKARANA - 80 🌴

🌻 THE CONCLUSION OF NIRVANAPRAKARANA - 1  🌻

Summary: In this chapter is given a summary of all the foregoing fourteen stories leading to Brahman, the Turyatita State. 

Is it not the certain conclusion of all Atma-Jnana Sastras that all the whole world should be seen but as a dream? 

Neither Avidya exists nor the dire Maya generating the pains of actions. But Brahman alone is, which has not the least iota of pains and is quiescence itself. 

Diverse religionists, superimposing many attributes upon this Brahman which is the quiescent, Chidakasa, the equal in all, the immaculate, the Atman and having endless potencies in it, dub it with different appellations, Some call it a void. Some Parameswara; and some others Maha-Vijnana. Therefore having avoided all things, may you rest in that great silence. 

May you rest ever in the full Jnana of the immaculate Atman with true introvision which is the Moksha devoid of the painful Manas, Chitta, Buddhi, and Ahankara and be like a deaf, mute and blind person. 

Having reached the Jagrat-Sushupti stage and thrust all things within (or made the mind to con template internally), perform all things externally according to your free will. With the growth of the mind, the pains increase; with its extinction, there will be great bliss. 

Having lorded over your mind, may you free yourself from this world of perceptions, in order that you may be of the nature of Jnana. 

Though surrounded by pleasurable or painful objects to disturb your equilibrium of mind, may you be immovable as a rock, receiving all things equally. 

So long as you free yourself from the delusions of the endless births, do not, oh mountain-like Rama endeavour to attain pleasures or pains, bliss or non-bliss through your efforts. 

Such kinds of efforts will enable you to get the endless Brahmic seat. One whose intelligence is filled with the cool ambrosia, like the moon replete with nectarine rays, will enjoy bliss. 

Having under stood first the Be-ness (Principle) of all the worlds, he is in Moksha, performing actions though not really performing them.  

Here Rama queried Vasistha thus: What are the means by which the seven Jnana states can be cognized? And what are the characteristics of those Jnanis who have cognized them? 

To which Vasistha replied thus: There are two classes of Jivas (or egos), those that get under the yoke of (material) enjoyments and that do not do so. Now listen to the characteristics of these two aspirants for enjoyment and Moksha. 

Not caring for the glorious Moksha, the first class will estimate greatly the worldly path and will perform actions therein with great certitude of mind. 

Their tendencies will be towards the vast enjoyments of the world. Such a path will render them liable to fresh re-births, generating discrimination to all. 

Like a tortoise thrusting its neck into the hole of an yoke floating on the surface of an ocean, he incarnates in repeated re-births associated with the dire organs and then through discrimination developed in them, begins to contemplate thus „These dire re-births have been utterly fruitless. Enough of the (worldly) delusion. 

Of what avail are these Karmas? All my days have been vainly spent in them. If there is a diminution in these excessive Karmas, then all pains will cease.‟ 

Continues....

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹