శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 252 / YOGA-VASISHTA - 252

🌹. శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము -  252 🌹

✍️. రచన : సద్గురు పేర్నేటి గంగాధరరావు

📚.  ప్రసాద్ భరద్వాజ

🌴 4. నిర్వాణ ప్రకరణము (ఉత్తరార్థము) - 49 🌴

🌻. 131. చైతన్యస్థితి 🌻

చైతన్యముయొక్క నిత్యత్వము, ఏకత్వము, స్వాతంత్య్రము, సత్‌శాస్త్రముయొక్క మహత్యము ఇచట వర్ణింపడినది. 

జాగ్రత్‌, స్వప్న, సుషుప్తులగు త్రివిధ అవస్థలందు సాక్షియై, శాంతరూపియై ఖేద రహితమైనదగు శరీరము నశించినను,చిదాకాశము నశింపదు. 

దృశ్యమని ఎరుగబడుచున్న ఇదియంతయు చైతన్యముయొక్క వివర్త మాత్రమే. రామచంద్రా| ఉపదేశవాక్యములచే, అవిద్య ఉపశమించినప్పటికిని, జీవన్ముక్తి అభ్యాసములేక సంభవించదు. 

ఆత్మజ్ఞానము తెలిసియున్నపటికిని అహంభావాది దోషములతో యుండుటవలన; కథన, బోధన, చింతనాది అభ్యాసములు లేకున్న, మరపువలన తెలియనిదే అగును. ఎవడు ఏ వస్తువును గూర్చి ప్రార్ధించునో, దానికొరకై నిరంతరశ్రమ చేసిన తప్పక పొందగలడు. 

ఆధ్యాత్మ శాస్త్రముకంటే మించినది మరొకటిలేదు. దీనివలన సంసారమార్గముయొక్క భ్రమ తొలగును. సంసారబంధమై, అతి భయంకరమై,దీర్ఘమైనట్టి అజ్ఞానము, ఆత్మజ్ఞానము లేకుండ నశింపదు. 

ఆకలిగొన్న సర్పము, రసహీనమైన వాయువును భక్షించునట్లు, విచారములేని మనుజుడు శూన్యవిషయములను మధురముగా భావించును. వివేకులు ''స్వ'' తత్వజ్ఞానము మాత్రముచే చిదాకాశమున స్థితిపొందుదురు. అట్టి సర్వోత్కృష్టులు, సశ్చాస్త్రముల యుపేక్షద్వారా అజ్ఞానమును భరించలేరు. 

ఎవడు మరణమను ఆపదతో ఇపుడే చికిత్స యొనర్పడో, అట్టి మూఢుడు మరణము సంభవించినపుడు ఏమి చేయగలడు. ఆత్మావబోధయందు ఈ వాసిష్టరామాయణము తప్ప, మరియొక యుత్తమ గ్రంధము లేదు. కావున మోక్షసాధకులు దీని నిక్కముగ గ్రహింపవలెను. 

మరియు ఈ గ్రంధము దీపమువలె ఆత్మజ్ఞానమును ప్రకాశింపజేయును. తండ్రివలె శీఘ్రముగ బోధనయొర్చును. స్త్రీవలె బాగుగ నానందింపజేయును. ఇది సులభముగ బోధించునది, మనోహరమైనది. 

వివిధ అభ్యాసములు కథలతో విచిత్రమైన ఈ వాసిష్టరామాయణమను ఈ శాస్త్రము మనోరంజనముకొరకై విచారించుచో, నిక్కముగ పరమాత్మబోధన పొందును సంశయములేదు. 

అజ్ఞానముచే, మాత్సర్యముచే మోహముచే, శాస్త్రార్ధములను తిరస్కరించునట్టి విచారహీనులగు ఆత్మ హంతకులతో ఎన్నడు మైత్రి సల్పకూడదు. 

కావున మరణదినములు రాకముందే నన్ను ఆప్తునిగ నెఱిగి, నాయుపదేశముయొక్క సర్వ పదార్ధములయెడల వైరాగ్యము అనుదానిని సంపాదించడు. 

ఎవడీ లోకమున నరకమను వ్యాధికి చికిత్స గావింపకయుండునో, వాడు ఔషదములు లేని స్ధానమునకేగి, నరక రోగముచే బాధితుడై ఏమిచేయగలడు. సర్వపదార్ధములందు వైరాగ్యమెంతవరకు బొందకయుండునో అంతవరకును ఆ పదార్వములయొక్క వాన సన్నగిల్లనేరదు. 

కాననో రామా| ఆత్మను పూర్ణముగనుద్ధరించుటకై, వాసనలను సన్నగిల్లచేయుట తప్ప మరియొక ఉపాయమేదియలేదు. దేనియందు సాకారమగు బీజమొకింతయైన లేదో, దానినుండి ఈ జగత్తు కలుగుచున్నదనుట, అర్ధశూన్యమగు వాక్యమే అగును. 

పరమాణు సమూహములు కలిసి, తమ ఇష్టము చొప్పున జగత్తును నిర్మించుచున్నచో, తమ ఇష్టము చొప్పుననే అవి ఆకాశమున శిధిలములైపోవుచున్నవి. మరియు కిటికీగుండా ప్రసరించు సూర్యకిరణములందే త్రసరేణువులు కనిపించుచున్నవి. 

కర్తలేనిచో జగత్తు ఉత్పన్నము కానిదే అగుట వలన మనమందరమెవరము? ఎట్లు జగమునందున్నామో అన్నచో మనము, ఈ సమస్త జనులు చిదాకాశరూపులమే అయి యున్నాము. మరియు స్వప్నమందు స్వప్నమానవులు ఎట్లు స్థితికల్గియుందురో అట్లే మనమందరము ఇచ్చట స్థితికల్గియున్నాము. 

ఓ రామచంద్రా| ఒక ప్రదేశమునుండి దూరమునున్న మరియొక ప్రదేశమునకు, క్షణ కాలములో దృష్టి చనునప్పుడు, రెండు ప్రదేశముల మధ్యనున్న నిర్విషయమగు జ్ఞానముయొక్క స్వరూపమేదికలదో అదియే చిదాకాశముయొక్క స్వరూపము. చిదాకాశమే సమస్త పదార్ధములయొక్క పరమార్ధరూపమైయున్నది. ఆ చిత్‌స్వరూపమునందే జ్ఞానులెపుడును స్థితికల్గియుందురు. 

సృష్ట్యాదియందు, సమస్త పదార్ధములు, అభావము సంభవింప, నిక నిపుడు ఈ దేహమెచ్చటనున్నది. కావున శరీరాది రూపములన్నియు, చిదాకాశముయొక్క స్వప్నమేయైయున్నవి. మనోచైతన్యముయొక్క ప్రధమ స్వప్నము, బ్రహ్మదేవుని స్వరూపము. 

ఆ బ్రహ్మదేవుని శరీరమునుండి యావిర్భవించిన మనము ఆ స్వప్నము యొక్క, స్వప్నాంతర రూపులవలెనున్నాము. బ్రహ్మదేవుని మొదలుకొని, తృణమువరకు గల ఈ జగత్తంతయు, స్వప్నమువలె మిధ్యగనే యుత్పన్నమగుచున్నది. 

మరల స్వప్నమువలెనె శీఘ్రముగ నశించుచున్నది. ఆ నశించుటకూడ మిధ్యయే. ఏ నగరాదులు స్వప్నాదియందు యుత్పన్నము గాకయున్నవో అవి ఇపుడు జగత్తునుండి ఎట్లు యుత్పన్నములగును. 

స్వప్నమందు ఇటుక మున్నగునవి లేకయే నగరాదులెట్లు కన్పించుచున్నవో అట్లే ఈ జాగ్రదాకాశమందు గాన్పించుచున్నవి. జాగ్రదాకాశమందలి పురమెట్టిదో, స్వప్నాకాశమందలి పురమునట్టిదే.

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

🌹 YOGA-VASISHTA - 252 🌹

✍️ Narayan Swami Aiyer

📚 🌻 Prasad Bharadwaj

🌴 NIRVANA PRAKARANA - 82 🌴

🌻 THE CONCLUSION OF NIRVANAPRAKARANA - 3  🌻

Those who have reached the third stage can be divided under two heads in reference to their enjoyments without any attraction therein. Now mark well their divisions. 

They are termed the ordinary and the special. Again, oh Rama, born of the race of Manu, each of these has its two subdivisions. 

The ordinary indifference is the idea of non-association with objects such as I am neither the actor, nor the enjoyer, nor the learning disciple nor the teaching Acharya.

All the pleasures and pains experienced, arise through the old law of Eswara only, who is so pleased as to bless us all. How can agency be attributed to me? All the injurious excessive enjoyments are but fatal diseases. All our wealth is but a source of infinite dangers. 

Death is only for birth (again). The staggering pains of keen intelligence are but maladies and obstacles to progress. 

Yama (Death) will again and again endeavour to destroy the many universes. Therefore thought of objects will arise in their hearts without any desires. 

Those who thus are ever absorbed in trying to know the underlying significance of the sacred sentences are of the ordinary class in the third stage.  Through the path of non-desires, the association with the wise and not with the ignorant, the illumination within oneself of the Self-Chaitanya, one s supreme efforts and a ceaseless study of Jnana-Sastras, the great shore (or seat) of the vast waters of fleshly re-birth and the source (of all) will, oh Rama wearing garlands of gems and honey-dropping wreaths, be firmly and directly seen like a fruit in the palm of the hand. 

Oh you like a cloud showering grace, the special (or second) indifference arises, when one is in the certitude of quiescent silence, dispelling, truly to a distance, all Sankalpas bodying forth in words, he not being the actor, agency being attributable to Eswara or his own destiny. 

It also arises when there is no differentiation of thought of worldly objects or non-objects, Chit or non-Chit, internals or externals and height or lowness in the quarters or the Akasa and everything merges into the quiescent state free from thoughts or light or many re-births or beginning or end. 

This third stage will bring in its train the matchlesss lotus bud of Jnana which blossoms through the sun of Viveka (discrimination) arising in the heart and which is at the top of the stalk of the clear mind replete with the thorns of obstacles, arising in the mud of Vasanas. 

Continues....

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹