శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 251 / YOGA-VASISHTA - 251

🌹. శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము -  251 🌹

✍️. రచన : సద్గురు పేర్నేటి గంగాధరరావు

📚.  ప్రసాద్ భరద్వాజ

🌴 4. నిర్వాణ ప్రకరణము (ఉత్తరార్థము) - 48 🌴

🌻. 130. జీవన్ముక్తుడు 🌻

ఈ సంవిద్రూప ఆకాశమునే కొందరు బ్రహ్మమనియు, కొందరు విజ్ఞానమనియు, మరికొందరు శూన్యమనియు, కొందరు శివుడనియు, ఇంకొందరు ఆత్మయనియు వచించుచున్నారు. కాని చిన్మాత్రము మరొక రూపమును పొందకయేయున్నది. 

దుష్టకర్మలచే మరణానంతరము, నరకాది రూపమగు భయముగలదన్నచో, ఆ భయము ఇచట, రాజదండనాదులచే అట్టి దుష్కర్మలకుండనేయున్నది. 

కావున ఇహపరలోకములందలి శ్రేయస్సు కొరకు ఎట్టి దుష్కర్మలనాచరింపకుడు. నేను చచ్చెదనని ఏల బల్కెదవు. చిద్రూపుడునగుటచే, నేను మరణానంతరము ఉందును అని తలచవలెను. 

నిర్వికల్ప సమాధియందు నిమగ్నమైట్టి బుద్ధిగలవానికి క్షోభ,దుర్భిక్షాది దోషములు అంటవు. అట్టివాడు మరణముచే దుఃఖముగాని, జీవితముచే సుఖము పొందడు. దేనిని వాంఛించడు, దేనిని ద్వేషింపడు; కారణము అతడు వాసనారహితుడు. 

జీవన్ముక్తునకు శిలలు వన వృక్షములు మృగములు శిశువుల, స్ధావర జంగమాది సమస్త జీవులందును సమసదృష్టికల్గియుండును. 

జీవన్ముక్తుడు జాగ్రత్తునందున్నను సుషుప్తునివలె జీవించియుండును, మృతునివలె; సర్వాచారములు గావించుచున్నను ఏమియు గావింపనివాడుగ వెలయును. 

విషయసుఖము లందు ఆత్మ సుఖదృష్టిచే అతి రసికుడును, విషయదృష్టిచే విరసుడుగను,బంధువులందు ఆత్మబుద్ధిచే వాత్సల్యహితుడుగను, పరబుద్ధిచే స్నేహితుడుగను, దయావిషయములందు నిర్ధయుడుగను, పరిపూర్ణుడగుటచే తృష్టారహాతుడుగను ఉండును. 

సర్వులచే ప్రసంసింపబడు ఆచరణగలవాడై, అజ్ఞానుల దుఃఖములు గాంచి శోకయుక్తునివలె యుండును. అతడు లోకమువలన భీతిల్లడు. అతని వలన లోకము భీతిచెందదు. 

సంసారమున రసికుడుగ ఉన్నట్లున్నను వైరాగ్యమును బొందియుండెను. ప్రాప్తించిన దానిని గూర్చి సంతోషింపడు,ప్రాప్తింపని దానిని వాంఛింపడు. 

హర్ష విలాసముల ననుభవించును, వాటిని పొందకయుండును. దుఃఖములందు దుఃఖప్రసంగములు, సుఖములందు సుఖప్రసంగములు గావించును. హృదయమందు సర్వావస్థలందును సమముగనేయుండును. 

అతనికి పుణ్యకర్మ తప్ప మరేదియు రుచింపదు. శాస్త్ర విరుద్ధ కర్మనాచరింపడు. జ్ఞాని దేనియందు ఆసక్తి కల్గియుండడు. ప్రేమవర్జితుడైయుండడు. ధనము కొరకు యాచకుడుకాడు. రాగరహితుడైనను, రాగయుక్తునివలె గోచరించును. 

వారు సుఖములందు ప్రసన్నులుగను, దుఃఖములందు దుఃఖితులుగను నున్నట్లు పైకితోచును కాని లోన నిరతిశయానంద జనితమగు ధీరస్వభావమును కల్గియుండును. మరియు ధనాదులందు, పుత్రాదులందు క్షణికములగు బుద్బుదములవలె ఆసక్తిలేకయుందురు. స్నేహరహితుడైనను స్నేహితునిగనుండును. 

దేహాత్మ బుద్ధియందు ఉన్నట్లు విషయములందు విలీనములైనను, ఆ విషయములందు అనాసక్తి కల్గియుండును. బాహ్యమున సర్వ శిష్టాచారములు గావించినను అభ్యంతరమున సర్వ పదార్ధములందు శీతలుడై వర్తించును. 

అంతరంగమున నిత్యము దేనియందు ప్రవేశింపకయున్నను బాహ్యమున ప్రవేశించినవానివలె తోచుచుండును. జ్ఞానులగువారు రాగవర్జితులు, క్రియాఫలములందు ఆసక్తి లేనివారై యున్నను రాగయుక్తునివలె చేష్టలు సల్పుచుందురు. 

హాస్యరహితులైయున్నను అజ్ఞానులను గూర్చి నవ్వుచుందురు. 

చందనవృక్షముల సుగంధమును, జంతువులెరుగజాలనట్లు ఇట్టి జ్ఞానులు అంతఃకరణములందలి శీతలత్వమును, అజ్ఞానులు ఎరుగజాలరు. సర్వోత్తములగు జ్ఞానులు, తమ యుత్తమ భావములు నెపుడు దాచిపెట్టుదురు. 

అజ్ఞానులవలె తమ గొప్పతనమును వెల్లడిచేయరు. వారు పేరు ప్రతిష్టలందు రాగములేనివారు, వాసనావర్జితులు, ద్వైతశూన్యులై యున్నారు. వారికి ఏకాంతము, పూజాదులందభావము, మహాసిద్ధులు కూడ అతనిని సుఖపెట్టజాలవు. 

నాయీ గుణమును ప్రపంచమెరుగుగాక. జనులు నన్ను పూజింతురుగాక అను నిట్టి భావములు అహంకారులకే గాని జీవన్ముక్తులకుండవు. 

ఆకాశగమనాది సిద్ధి సమూహమంతయు తుచ్ఛమై, మనోభ్రమ మాత్రమే అయి ఉన్నది అని నిశ్చయించి కేవల చిదాకాశమును మాత్రమే ఎవరెరుగునో అట్టి వాసనారహితుడగు తత్వజ్ఞుడు, కర్మయందు ఆకాశగమనాది క్రియలను సాధించడు. అతనికి జగత్తంతయు తృణప్రాయమై,ఆత్మ కన్యముగ నేదియు గ్రహింపడు. 

మరియు జ్ఞాని అంతఃకరణ శుద్ధితో, మౌనియై, సత్యయుక్తుడై, పూర్ణ సముద్రమువలె నొప్పువాడై గంభీరముగనుండును. తనయందు నిత్యానందుడై ఇతరులకు ఆనందమును గూర్చును. జ్ఞానియై దుఃఖరహితుడైనప్పటికి, జ్ఞానము పొంది సమ మనస్కుడై, పరమ విశ్రాంతి పొందును. 

జ్ఞానికి అష్ట ఐశ్వర్యములు అరిష్టములై, తృణమువలె తోచును అని తలచి నవ్వుకొనుచుండును, గాని,గర్వము పొందకుండును. జ్ఞాని పర్వత గుహలందున్నను, ఆశ్రమములందు, గుహస్ధాశ్రమములందున్నను, సంచారము, భిక్షాటన, ఏకాంతము, మౌనము, ధ్యానముననుండును. 

పండితుడు, రాజు, బ్రాహ్మణుడు, అజ్ఞానివలెను సిద్ధులు పొందినను, శిల్పివలెను, పామరునివలె, పిల్లవానివలె, సన్యాసి వలెనున్నప్పటికి ఎప్పటికి నశింపడు. 

ఓ రామచంద్రా| తత్వజ్ఞానికి పాతాళమందును, ఆకాశమందున్నను అతడు నిత్యమై, అసంగమై, నిరతిశయానందము పొందుచున్నాడు.

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

🌹 YOGA-VASISHTA - 251 🌹

✍️ Narayan Swami Aiyer

📚 🌻 Prasad Bharadwaj

🌴 NIRVANA PRAKARANA - 81 🌴

🌻 THE CONCLUSION OF NIRVANAPRAKARANA - 2  🌻

He who has an indomitable heart to find out this seat, will abandon quite (the world), and become a Nivarta (or freed personage). 

Engaged in ceaseless enquiry, overcoming all illusions and contriving means to cross this Samsara, such a person will every moment of his life be engaged in the renunciation of all his de sires, without devoting a special day to it.

Ever bent upon the higher spiritual pursuits, such a person will daily revel in the bliss of his own Self. 

He is loth to participate in frivolous and impure Karmas. He will perform, but slightly, virtuous actions and will never disclose them to others. 

He will be engaged secretly in those Karmas only which do not bring home fear in the hearts of the worldly. He will shrink from dire ones. 

 Never will he long for enjoyments. He will utter appropriate words only according to proper time and place and with great love, due respects, much endearment and prodigious intelligence. 

Such a personage who conducts himself thus will have reached the first stage of Jnana, vis., Subechcha. 

Moreover, he will, with his three organs (of mind, speech, and body) at one with one another, long to associate with (and worship) the transcendently wise personages. 

Being an ardent searcher after knowledge, he will study all spiritual books wherever they are. Such a personage who enters upon this line of enquiry after resolving, within himself, upon the destruction of this Samsara with which he is connected is indeed a knower of the first stage (or has reached the highest ladder of the first stage). A virtuous person, who is thus, is a great one indeed.  

The second stage is called Vicharana, free from ignorance.  In order to know all about the Dharmas (virtuous actions) in the Vedas, the proper path, Dharana, Dhyanas and good actions, he will sweetly associate with the wisest of great love, that will throw light upon the real significance of the stainless holy Vedic sentences and will, after discriminating between the real and the unreal, know what actions ought to be done and whatnot, like the master of a house acquainting himself perfectly with a knowledge of his domestic affairs. 

Those arising through Avidya (ignorance) such as all the perishable pride, envy, Ahankara, desires, delusion, etc., will be easily disposed of by him, like a serpent throwing off its slough. 

Such an intelligent person will realize truly the esoteric and mysterious significance of Jnana-Sastras and of the words of an Acharya or a wise personage.  

Then the third stage quite free from all attractions will be reached by him, where he will rest like one in a soft cushion of brand-new flowers. 

Such a person, after mastering all the observances inculcated by the Sastras, will spend his life in the hearing of Tatwa-Jnana stories in the abode of the noble Tapaswins and others. Broad slabs of stones will be his abode and resting place. 

By virtue of the control of his mind and the absence of attractions towards objects of bliss, he will live a nomadic life in the forest with an equal vision over all. Through a study of Jnana-Sastras and the performance of good Karmas, a true cognition of the Reality will arise.  

Continues....

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹