శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 246 / YOGA-VASISHTA - 246
🌹. శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 246 🌹
✍️. రచన : సద్గురు పేర్నేటి గంగాధరరావు
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ
🌴 4. నిర్వాణ ప్రకరణము (ఉత్తరార్థము) - 43 🌴
🌻. సిద్ధుని దర్శనము 🌻
వసిష్ఠ మునీంద్రముని కుటీరమున,ధ్యానస్తుడగు సిద్ధుని దర్శనము, ఆ కుటీరపతనము, సిద్ధుని వృత్తాంతము. అట్లు కుతూహలముతో వివిధ జగంబులు దర్శించిన పిదప.
ఇట్టి క్రియనుండి ప్రయత్నపూర్వకముగ తొలగి, నా పూర్వఆకాశమందున్న, సమాధి కుటీరమునకు వెళ్ళగా, నాశరీరమచ్చట గాన్పించలేదు. సమాధి నిష్టుడగు ఒక సిద్ధుడచ్చట గలడు.
అతడు బ్రహ్మపధమును పొందినవాడు, బ్రహ్మరూపియు, పద్మాసనమున కూర్చుని శాంతుడు, నిశ్చలుడు క్షోభరహితుడు నిర్మలుడై యొప్పుచుండెను. అతని గాంచి నేనిట్లు భావించితిని. ఈతడు మహాసిద్ధుడై, విశ్రాంతి కొరకై ఇచటకు అరుదెంచినట్లున్నది.
నా స్ధూలశరీరము నశించుటచే, సూక్ష్మశరీరముతో నేను నిజ సప్తర్షి లోకమునకు బోవ నిశ్చయించుకొనగ, వెంటనే ఆ కుటీరము నశించిపోయి కేవలము ఆకాశము మాత్రమే మిగిలియున్నది. అతడు నిరాధారుడై క్రింద పడెను. అపుడు నేను సూక్ష్మశరీరముతో, అతనితో పాటు పృధివికేతెంచితిని.
అతడు యోగబలముచే దృఢమైన వజ్రశరీరము కల్గియు, దూదివలె లఘువైనట్టియు దేహము కల్గియుండుటచే అతడు దూరమునుండి పడుట జరిగినప్పటికి భగ్నశరీరుడు కాకయుండును. చిత్తము అన్యముగ సంలగ్నమైయుండుటచే సమాధినుండి మేల్కొనకయుండెను.
అపుడు అతనిని మేల్కొలుపుటకు, మేఘము నుత్పన్నము చేసి వర్షము కురిపించితిని. మరియు బిగ్గరగా గర్జన గావించితిని. వడగండ్లవాన కురిపించి, స్వబుద్ధిచే అతనిని బోధితుని జేసితిని. అంతట అతనినిట్లు ప్రశ్నించితిని.
ఓ మునివర్యా| మీరెవరు? యునికినేల గమనించకుంటిరి అని ప్రశ్నింప, యాతడు తన పూర్వస్థితిని స్మరించి ఇట్లు పల్కెను. తన పూర్వస్థితిని స్మరించుకొని నేనిపుడు మిమ్ములను గుర్తించితిని. తమకు నమస్కారము.
ప్రధమమున నేను భోగములతో మోహాతుడనై వివిధ ప్రదేశములందు, చిరకాలము పరిభ్రమించ, తుదకు వ్యాకులుడనై నిట్లు చింతించితిని. సంసారపాగరమున వ్యాకుల చిత్తముతో దుఃఖము పొందితిని.
భోగములందు అజ్ఞానము తప్ప ఏమిగలదు| కావున సర్వదుఃఖములు త్యజించి, జ్ఞానరరూపమగు ఆకాశమందు స్థితిగల్గియుంటిని.
ఈ భూమిపై శబ్ధ, స్పర్శ, రూప, రస, గంగాదులతో కూడిన పదార్ధములు తప్ప,ఇచట అన్యమైనదేమిగలదు. సమస్తము చిన్మాత్రయేయైయున్నది.
ఈ శరీరము శీఘ్రముగ నవించునట్టి, దీపశిఖవంటిది. ప్రతిక్షణము ఆయువుయొక్క ఖండండములు ఆరిపోవుచున్నవి. ఇచట అనేక పదార్ధములు భుజించితిని,త్రాగితిని, పెక్కు వనభూములందు సంచరించితిని.
సుఖదుఃఖానుభవముననే భోగేచ్చ నశించినది. పర్వత శిఖరముందు, వనభూములందు, మహానగరములందు సంచరించినను, సంతృప్తినొందకుంటిని. సుందరస్త్రీలు, కామములుగాని, ఐశ్వర్యములుగాని నాకిపుడు రమణీయమై తోచుటలేదు. ఇపుడు మోహము మందగించినది.
ఈ దేహమువలన ప్రయోజనములేదు. విషయమందాసక్తి లేకుండుటయే ఉత్తమస్థితి. ఇచట జనులు,నదులు సముద్రములవైపు పరుగెడుతున్నట్లు విషయములవైపు పరుగిడుచున్నారు.
సంపదలన్నియు ఆపదలే, సుఖము కేవలము దుఃఖముకొరకే, జీవితము మరణముకొరకే. ఆహా| మాయ ప్రభావమెట్టిది, విషయభోగములు,పాము పడగలవంటివే. సంపదలు, స్త్రీలు తరంగములవలె క్షణభంగులరములైనవి.
సర్పము పడగయను గొడుగుక్రింద నీడయందు ఎవడు క్రీడింపనెంచును. యవ్వన శోభనశ్వరమైనది. మహాత్ముల జీవితమును మృత్యువు హరించివేయుచున్నది.
వార్ధక్యమును పొందిన జీవుని కేశములు, దంతములు శిధిలమగుచున్నవి. కాని తృష్ణ క్షయించకున్నది. దోసిలియందలి జలమువలె జీవితము శీఘ్రముగ నశించిపోవుచున్నది. గడచిన జీవితము తిరిగిరాదు.
వాసనారహితములగు మనుజులకు ఆత్మశాంతి లభించుటచే పొందు సుఖము మరెచ్చటను ఏ భోగములందు గాని ప్రాప్తింపనేరదు. వైరాగ్యరహితుడును, అహంకార రహితుడనునగు నేనిపుడు దీర్ఘకాలమునుండి స్వర్గమోక్షములయెడ విరక్తి పొందితిని.
కావున, తమవలె నేకాంతమున చిరకాలము ఆత్మయందు విశ్రాంతినొందదలచి, తమకుటీరమందు వసించితిని. అది తమదని ఎఱిగితిని. ఇట్లు నా వృత్తాంతమంతయు తమకు నివేదించితిని. నాయీ అపరాధమునకు తమరు ఉచితమగునట్లు ప్రవర్తించుడు అని వేడుకొనెను.
వసిష్ఠుడు, ఆ సిద్ధుడు, సిద్ధలోకమునకేగుట. పిచాచముల, దేవతల మనోమాత్రము ననుసరించిన స్థితి ఇచట వర్ణింపబడినది.
తదుపరి నేను ఆ సిద్ధునితో నిట్లంటిని. మీరేకాదు, నేను కూడ ఏకాగ్రబుద్ధితో ఆలోచించలేదు. దేహధారియగు యోగులును, ఏకాగ్రతతో ధారణచేయనిచో త్రికాలజ్ఞానము కలుగనేరదు.
నేను అనాలోచితముగ, ఆకాశకుటీరమును శిధిలమొనర్చితిని. కాన నీవు నీ సిద్ధలోకమునకు నేను నా సప్తర్షిలోకమునకు జనెదము. అట్లు వారు విడిపోగా-------
సశేషం....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
🌹 YOGA-VASISHTA - 246 🌹
✍️ Narayan Swami Aiyer
📚 🌻 Prasad Bharadwaj
🌴 NIRVANA PRAKARANA - 76 🌴
🌻 13. THE STORY OF IKSHWAKU - 7 🌻
Like a lion escaping from its iron cage, free yourself from the castes, orders of life and the Dharmas of the world, and having lightened yourself of the load of worldly concerns, reach that state which is indestructible and free yourself from re-births, with an incomparable quiescence of mind, like a clear sky.
Then you will be like deep and crystal water in a mountain ravine.
Then you will enjoy within yourself the essence of Brahmic bliss without any the least disturbance of the equilibrium of your mind.‟
„Such a person will be indifferent to all fruits of actions. He will be all-full without any deterioration.
He will be proof against the attacks of the Vikalpas of actions, virtuous and sinful. His mind will not cling to any. Like a crystal which, though reflecting the five colours, is yet not discoloured by it, so though in his mind are reflected the fruits of actions, yet it will not be tinged with them.
In common with other men, he will be worshipping with true devotion; and though his body is cut asunder through malice, he will be unaffected by pleasures or pains, they being merely like reflections in his mind.
Though engaged in worldly actions such as eulogies (to God) and the celestial sacrifices, whether worshipped by others or not, he will ever be conforming to the dictates of the Vedas and be utterly disconnected in mind with worldly concerns.
He will neither be the object of fear to those with whom he comes in contact nor will be terrified by any in the world, Such a full-minded person will rest in the Supreme Seat, whether he associates or not with desires, anger, fear and contentment, whether he refrains from being in the state mentioned before or is in a childlike state or whether he dies in Benares or in a Chandala‟s (the lowest caste-man‟s) house.‟
Persons should worship this lofty soul, seeing that with the reaching of the Absolute Consciousness in Moksha, he has destroyed his mind and that inasmuch as bondage is caused by the gloom of Ajnana, he has destroyed this gloom.
It is the duty of those who wish to destroy rebirths, to venerate such an exalted personage by ever praising, saluting, worshipping, glorifying and visiting him with entreaties.
Not even Yajnas or ablutions, Tapas or gifts will confer, on one, the same effects as those derivable from the services rendered with true love to those who have glorified themselves in a state of never-fluctuating Jnana, free from Samsaric-existence.
Having thus taught him with true love, Brahma now passing under the pseudonym of Manu, departed to his effulgent mansion in Satya loka.
Oh Rama, with feet tinkling with bells, thus did the famous King Ikshwaku cling fast to this kind of vision and rest in the certitude of Atman.‟ So said Vasistha.
Continues....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹
Comments
Post a Comment