శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 237 / Yoga Vasishta - 237

🌹. శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 237 / Yoga Vasishta - 237 🌹
✍️. రచన : సద్గురు పేర్నేటి గంగాధరరావు
📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ

🌴 4. నిర్వాణ ప్రకరణము (ఉత్తరార్థము) - 34 🌴
🌻. అహంకారము - 5 🌻

నేను పుత్రపౌత్రులను ముల్లోకముల భారమును, వహింపశక్తి గలదానను. వికసించిన ఫలపుష్పములతో కూడిన సరసయుక్తమగు లతవలె, ఉన్నత స్థనములతోగూడి యౌవనావస్ధలోనున్నాను.

నా పతి వేదజ్ఞుడు, తపోనిరతుడగుటచే మోక్షాపేక్షవలన నన్ను వివాహము చేసుకొనకయున్నాడు. అతనిని స్వయముగ భర్తగ వరించి, భోగములననుభవించ ఇచ్ఛగలదానను.

ఇట్లు నిజయౌవనమును లోలోన నిందించుకొను దీనురాలనగునేను విషయాసక్తి తీరకనే నాయౌవ్వనదినములు వ్యర్థముగ గడచిపోవుచున్నవి.

అట్లు చాలాకాలమునకు నా విషయానురాగము వైరాగ్యదశను పొందెను. మొదట నా భర్త వృద్ధుడు, నీరసుడు, స్నేహవర్జితుడు, ముని యగువానివలన ప్రయోజనము లేదు.

స్త్రీకి రసికుడు, యువకుడునగు భర్త లభించుటయే జన్మసాఫల్యము. పతిననుసరించునట్టి స్త్రీయే స్త్రీ. సజ్జనుటచే ననుభవింపబడు సంపదయే సంపద. శమదమాది సంపత్తియైన బుద్ధియే బుద్ధి.

సమదృష్టి కల్గిన సాధుత్వమే సాధుత్వము. పరస్పర అనురాగము కల్గిన దంపతుల మనస్సునకు అధివ్యాధులు గాని, ఆపదలు అతివృష్టి, అనావృష్టివంటి ఉపద్రవములు బాధను కలిగించవు.

ఓ మునినాయకా| నాదౌర్భాగ్యముయొక్క విలాసము చూడుము. స్థిరయౌవనములో అనేక వత్సరములు ఎట్లు గడచిపోయినవి. ఇట్లు వైరాగ్యముతో విరాగినై, తమ ఉపదేశముతో ముక్తిని కోరుచున్నాను.

ఇష్టపదార్ధము పొందనివానికి పరబ్రహ్మయందు విశ్రాంతిని పొందనివానికి, దుఃఖ ప్రవాహములందు కొట్టుకొనిపోవువారికి, జీవితముకంటే మరణమే శ్రేష్టము.

నా పతి నన్నుకోరక, ఆత్మయందే స్థితి కల్గియుండ నాకు జగత్తుయెడ వైరాగ్యము కల్గెను. అప్పటినుండి సంసారమందలి కోరిక నశింప, ఆకాశగమన సిద్ధినొసగు ఖేచరీ ముద్ర దృఢముగ నవలంబించితిని. దానివలన ఆకాశగమనమున సిద్ధులతో సంభాషణాదులు సలుపుచుంటిని.

పిమ్మట బ్రహ్మాండముయొక్క అంతర్గత సమస్త పదార్ధములు దర్శించి, తుదకు జగత్తు నిలయమైన ఈ స్థూల లోకాలోక పర్వత శిలనుజూచితిని.

నా భర్త కోర్కెలేనివాడై శుద్ధ పరమాత్మయొక్క, ధర్మముయొక్క అనన్యచింతన వలన,భూతభవిష్యత్‌ వర్తమానములను తదంతర్గత పదార్ధముల నెరుగకున్నాడు.

కాని ఇంతవఱకు బ్రహ్మత్వమును వాస్తవముగ తెలుసుకొనకయే యున్నాడు. కావున తమరు మా ఇరువురకు తమ ఉపదేశమువలన పరమపధమును కోరుచున్నాను.

కావున మహాత్మ| తమవంటి సజ్జనులు, అర్థించువారి అభీష్టమునుబూర్ణమొనర్తురు. కాన తమ్ము శరణు పొందిన మమ్ము ఉపేక్షింపజనదు అని పల్కగా|

వసిష్ఠుడు, అవకాశములేని శిలలో నెట్లుంటివి, అచట నీగృహమెట్లున్నది అని ప్రశ్నింపగ| అది విని విద్యాధరి ఇట్లు పలికెను.

ఓ మునీంద్రా| తమ యొక్క విశాలమగు జగత్తెట్లు విరాజిల్లుచున్నదో, అట్లే ఈ శిలయందు,సంసారయుక్తమగు జగత్తు ఇలా విరాజిల్లుచుండెను.

ఇచట ఎట్లున్నదో అచటను అట్లే అన్నియును స్ఫురించుచన్నవి. వాయువు, పర్వతములు, జలము సముద్రములు, సమసభూములు, సమస్త వస్తువులు,పదార్ధములుగలవు.

ఇచట జరుగు ప్రతి వ్యవహారము, అచట జరుగుచున్నది అని చెప్పగ వసిష్ఠుడు కుతూహలముతో అచటికేగి, శిలాంతర్గత ప్రపంచమును ప్రత్యక్షముగ తిలకించుట జరిగినది.

కాని అచట శిలలు తప్ప వేరే జగత్తు కనిపించలేదు. అంతట ఆ స్త్రీ, తాను చిరకాలము ఆ శిలలో ప్రవేశించి ఆ జగత్తునందు నివసించుటచే నాకు అందు ప్రవేశించుట జరిగినది.

ఇప్పుడు తమతోటి సంభాషణవలన, ఈ రాతియందలి జగత్తుభ్రమ క్షీణించినది. కాన అభ్యాసముయొక్క ప్రభావమును వీక్షింపుడు.
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

🌹 YOGA-VASISHTA - 237 🌹
✍ Narayan Swami Aiyer
📚 🌻 Prasad Bharadwaj

🌴 NIRVANA PRAKARANA - 67 🌴
🌻 11. THE STORY OF MITHYA PURUSHA, THE ILLUSORY PERSONAGE - 2 🌻

Now this personage was no other than an ignoramus in that he enclosed the Akasa within an earthly tenement and having identified himself with the house, etc., fancied he worked and lived and died with it.

Rama asked: What do you drive at, in this story? What do you mean by enclosing the Akasa?

Vasistha said: The Mithya-Purusha is no other than the idea of „I‟ Ahankara arising in the void which is like a sable-coloured cloud.

This Akasa, in which all the universes exist, is self-existent before creation, all full and endless. In it the idea of „I‟, arises like the sense of touch in Vayu (air); and then this void of Ahankara fancied itself protecting the Chid-Akasa of Atman.

Then encased in the several bodies of well, etc., which he created himself, he again and again subjected himself to pains. With his body, he contracted the thought arising from Bhutakasa that he imprisoned the Chidakasa Atman.

Through it, he rendered himself obnoxious to all sufferings. Therefore, oh lotuseyed Rama, do not render yourself liable to pains, like Mithya-Purusha who, being imprisoned in the different bodies of house-Akasa. etc., identified himself with Bhutakasa.

The imperishable Siva who is more all-pervading than Akasa, stainless and immaculate and cannot be gauged by the mind, is the natural Atma-Tatwa.

Can this AtmaTatwa be easily visited or attained by all? Such being the case, the ignorant despond that the „I‟, the heart-Akasa perishes while the body perishes. Will the indestructible Akasa disappear when pots and others which seem to limit it are destroyed? Akasa will never vanish with the disappearance of the pot?

So with the destruction of the body, Atman will never be destroyed. It is only through direct spiritual vision that Brahmic-Reality which is the transcendental Chinmatra and Sat, more subtle than Akasa and the atom of atoms will shine everywhere; but Ahankara which is the idea of „I‟ is destroyed like a pot.

There is really no such thing, as birth or death in any place or time. It is only Brahman which manifests itself as the universe through forms.

Therefore having considered all the universes as the supreme Principle without beginning, middle or end, without differences or non-differences, without existence or non-existence, may you be without pains.

Should this idea of I be destroyed through the desireless Atma-Jnana this idea which is the source of all accidents, non-eternal, dependent, discrimination-less, seed of all sins, Ajnana and the seed of birth and destruction then this very destruction is the seat of the stainless Jivanmukti state.

End of Chapter 11...

Continues.....
🌹 🌹 🌹 🌹 🌹