శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 51 / YOGA-VASISHTA - 51

🌹. శ్రీ యోగ వాసిష్ఠ సారము - 51 /  YOGA-VASISHTA - 51 🌹

✍️. రచన : సద్గురు పేర్నేటి గంగాధరరావు

📚. ప్రసాద్ భరద్వాజ

🌴. ఉత్పత్తి ప్రకరణము  🌴

🌻. అహల్య, ఇంద్రుల వృత్తాంతము  - 1  🌻

 

పూర్వ కాలమున ఇంద్ర ద్యుమ్నుడను రాజు మగధ దేశమును పాలించు చుండెను. అతనికి అహల్యయను భార్య గలదు. ఆమె మహా సౌందర్యురాలు. ఆ పురముననే ఇంద్రుడను పేరు గల జారుడగు బ్రాహ్మణుడు గలడు.

గౌతముని భార్య అహల్య ఇంద్రుని యందు అనురక్తి కల్గి యుండెనని పురాణ కధలందు వినియున్నది. అందువలన తను కూడ, ఆ ఇంద్రుని బ్రాహ్మణ రూపము నందాసక్తి గలదై, వానిని ప్రేమించెను. అతని కొరకై తపించుచుండెను. అంత ఆ రాణి సఖి అహల్య కడకు, ఆ ఇంద్రుని తెచ్చుటకై, అతని వద్ద కేగి, అహల్య వృత్తాంత మెరిగించెను. అంతట వారిరువురు అహల్యను చేరిరి. రహస్య ప్రదేశమున వారిరువురు రతీక్రీడలలో తేలియాడు చుండిరి. కొంత కాలమునకు, అహల్య భర్త, తన భార్య యొక్క, ప్రేమ వృత్తాంతమును తెలుసుకొనెను. రాజు వారిరువురికు అనేకమైన శారీరక భాధలు కలిగించినను వారు సంతోషముతో నుండిరి.

అదెట్లని ప్రశ్నింప, వారు తాము గాఢ ప్రేమానురక్తు లగుటచే, తమకు శారీరక బాధ తెలియుట లేదని పల్కెను. జలము అగ్ని, ఏనుగులు, కొరడా దెబ్బలు మొదలగు బాధలు కూడ వారి ఆనందమున కడ్డుకాకుండెను. రాజు ఆశ్చర్యముతో, అందులకు కారణమేమిటని ప్రశ్నింప ఇంద్రుడు రాజుతో నిట్లనెను. 

తనకు జగత్తంతయు అహల్య వలె గాన్పించు చున్నదని, అటులనే అహల్యకు తన రూపమే కన్పించుచున్నదని. కావున తమకు శారీరక బాధ లేమియు తెలియుట లేదని తెల్పెను. 

మా మనస్సే మాకు తెలియుచున్నది. శరీరము కేవలము మనస్సు యొక్క కల్పన మాత్రమే. అందువలన మా మానసిక బలమే ముమ్ము రక్షించుచున్నది. మేము ధృడ చిత్తులము. మనస్సు వలనే జీవితము లభించినది. శరీరము నశించినను, మరల మనస్సుచే దానిని పొందగలము. చిత్తము నశించిన, ఇక దేహ ముండదు.

అంత రాజు తన సమీపమున నున్న భరతుడను మునితో వీరిని శపించుమని కోరెను. భరతుడు భర్తద్రోహ మొనర్చిన దుష్ణు రాలితో నీవు నశింతువని, ఇంద్రుని శపించెను. ఇంద్రుడు మీ శాపము వలన మా శరీరము నశించును కాని, మేము నశించమనియు, తన శాపము వృధా యనియు చెప్పెను. 

అంతట వారు మరు జన్మలో, హరితములుగను, తదుపరి పక్షులు గను జన్మ మెత్తిరి. అనంతరము వారిరువురు, తపస్సంపన్నులగు బ్రాహ్మణ దంపతులుగ జన్మించిరి. ఇట్లు వారు మనోబలముతో, అనేక జన్మలు ప్రేమమూర్తులుగ నుండిరి.

సశేషం..

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹

🌹 YOGA-VASISHTA - 51 🌹

✍️ Narayan Swami Aiyer

📚 🌻 Prasad Bharadwaj

🌴 UTPATTI PRAKARANA - 21 🌴

🌻 3.  THE STORY  OF KARKATI  🌻

Summary:  Having  shown  fully  that  the  universe  is nothing  but  a  diversity  of  Maya,  being  in  its  true state  but  Chaitanya  (consciousness)  per  sc,  which fact  can  be  perceived  through  Divine  Vision,  the author  in  this  story  gives  out  the  play  of  that Chaitanya  in  the  present state.   

Now  that  you  have  heard  the  story  of  Lila  which removes  all  belief  in  the  reality  of  the  visibles, know  that  Brahman  alone  is  that  which  is  the  nondual  one  and  which  is  Sat,  Chit  and  Ananda,  but which  manifests  itself  as  this  paltry  universe. 

Therefore  shake  yourself  free  from  this  terrible burden  of  a  universe  subject  to  destruction.  Know also  that  the  eternal  supreme  Jiva  is  no  other  than the  Light  of Brahman,  shining steady  and  quiescent like  a  lamp  in  a  windless  place  or  an  ocean  without waves  and  being,  like  Brahman,  above  speech,  allpervading,  all-full,  transcendent,  immaculate  and indescribable  even  by  the  cognisors  of  that  Sat. Like  small  pieces  of  wood,  which  by  attrition generating  a  little  fire,  expand  into  a  vast  flame, Jiva  through  its  manifold  experiences  of  many objects  generates  in  itself  the  differentiated concepts  of  „I‟,  etc.  

Through  its  Sankalpa, Ahankara,  is  engendered,  and  by  virtue  of  this Ahankara,  different  names  such  as  Chitta,  Manas, Prakriti,  Maya  and  others  have  been  superimposed,  by  the  wise,  upon  this  all-full  Jiva.  

This Manas  which  expands  through  Sankalpas  and Vikalpas  is  generated  thus  with  Brahman  as  its cause.  All  the  universes  which  appear  only through  Manas  are  no  other  than  its  modes.  Alone the  ocean  of  Jnana  shines  with  its  countless  grand waves  of  Vritti-Jnana  (or  mental  modifications). The  universe  appears  to  be  real  through  Manas only.  This  reality  is  only  like  a  dream  extending over  a  long  period.   

Like  the  delusion  that  there  is  a  thief,  arising  out  of the  want  of  true  knowledge,  in  a  log  of  wood (lying  by  the  wayside  in  a  dark  night),  the conception  of  the  reality  of  the  universe  arises  in the  absence  of  the  knowledge  that  all  is  Brahman. 

Just  as  there  is  no  difference  between  Jiva  and  the imperishable  Brahman,  when  one  forgets  all  about them,  no  difference  at  all  there  is  between  Jiva  and Chitta.  Similarly  there  is  not  the  slightest  difference between  the  ephemeral  Manas  and  the  universes. Now  hearken  to  the  story  of  a  powerful  Rakshasa woman  who  lived  in  days  of  yore  and  questioned another  through  her  ripe  intelligence  and  then  it will  relieve  you  from  all  your  doubts.

The  Rakshasi  lived  on  the  northern  slopes  of  the Himalayas  and  was  called  Karkati.  Being  a Rakshasa  woman,  she  was  large-mouthed, crescent-teethed  and  lightning-eyed.  It  seemed  as  if the  sable  rocks  themselves  yielded  their  contents  to frame  her  hands  and  legs  wherewith  to  move  and act.  Her  smile  was  like  a  thunder  clap.  

Her  eyes whirled  in  their  sockets,  like  the  finny  creatures that  circle  round  and  round  but  do  not  run  away. Her  two  thighs  which  were  like  big  date  trees supported  a huge cumbrous  body.  Her  nails able to pierce  the  clouds  were  of  adamantine  density.  

Continues... 

🌹 🌹 🌹 🌹 🌹